Czy można udowodnić istnienie Boga?
Nie wiem. W moim przekonaniu raczej nie da się ogarnąć Nieogarnionego.
Czy jednak Bogu w ogóle chodzi o to, aby dać się człowiekowi "udowodnić"?
Nie wiem. Wiem, że chodzi Mu o to, aby w Niego wierzyć.
Skąd więc taki nacisk na dowody?
Nie wiem. To chyba rezultat rąk opadających po podniesieniu powiek.
Czy można jednak odrzucić istnienie Boga i to powołując się na rozum?
Wiem. Nie można.
Dlaczego?
Oto dlaczego...
"Argument kosmologiczny" św. Tomasza z Akwinu mówi: skoro każdy skutek ma swoją przyczynę, to istnieje Pierwsza Przyczyna. Człowiek dociekliwy powie jednak: a co, jeśli ciąg przyczyn i skutków nie posiadał swojego początku? Teoretycznie mogłoby tak być i rozum nie odrzuca takiej możliwości, jednak rozum musi wybrać. Racjonalnym wyborem jest ten, który jest bardziej ekonomiczny. Czy więc wybrać ten, który mówi o jednej przyczynie naszego świata, czy też ten, który mówi o nieskończonej ilości przyczyn? Odpowiedź jest jasna: nie ma racjonalnych podstaw do odrzucania jednej - Pierwszej Przyczyny.
Czy Pierwsza Przyczyna nie przeczy przypadkiem przyczynowości?
Nieprzypadkowo: nie. Przyczynowość nie oznacza, że każda przyczyna musi być jednocześnie skutkiem innej przyczyny. Oznacza tylko tyle, że każdy skutek ma swoją przyczynę i nic ponad to. Bóg jest bytem nieskończonym, odwiecznym, nie posiadającym swojego początku. Logiczne jest, że Bóg nie potrzebuje już żadnej przyczyny i, co więcej, nie może już mieć żadnej przyczyny. Gdyby, załóżmy, istniały co najmniej dwa byty odwieczne, to oczywiście żaden z nich nie mógłby być przyczyną drugiego, bo każdy byłby tak samo odwieczny. Nie może więc odwieczny byt mieć już żadnej przyczyny swojego istnienia.
Czy można zaprzeczyć przyczynowości?
Jeśli się do tematu podejdzie z odpowiednią dawką beztroski, to wszystkiemu można. Skutkuje to jednak automatycznie dozwoleniem na istnienie choćby i krasnoludków.
A co ze zjawiskami bezprzyczynowymi na które natrafia fizyka kwantowa?
Zjawiska takie dowodzą tylko tyle, że nauka ograniczona do materializmu ma jednak swoje granice.
